Yesterday, I attended the baptism of Riza’s (college housemate) second baby, John Cody. Being one of the god mothers, I could not refuse the invitation. Nakaka-kunsensya :) Everything went well naman. I was able to chat with Leynen and Riza after years of being apart. Rey was also there and of course, Eric.
I suddenly miss the MNLF (Manang Na Lang Forever) organization / Haly’s and the Taly’s (Haliparot at Talipandas) gang / Ilag’s Girls. It occurred to me that it’s been five years since our last get together.
Leynen’s busy with her very demanding work; Riza has two kids already; Cha is in Cebu finishing her residency na yata; Ate Vicvic is connected with a non-government organization – environmental in nature; Gold, I heard, is also connected with an NGO. It’s a good thing Arlene and I are housemates, although not for long as she also plans to move somewhere near her work.
Bigla ko tuloy naalala yung song ng APO Hiking Society:
SAAN NA NAPUNTA ANG PANAHON
I
Nagsimula ang lahat sa iskuwela. nagsama-samang' labingdalwa'.
Sa kalokohan at sa tuksuhan, hindi maawat sa isat-isa.
Madalas ang istambay sa capetirya. Isang barkada na kay' saya.
laging may hawak-hawak na gitara, konting hudyut lamang kakanta na.
kay simple lamang ng buhay 'non, walang mabibigat na suliranin.
prublema lamang laging kulang ang datung.
saan na napunta ang panahon.
Saan na nga ba, saan nanga ba?
saan na napunta ang panahon.
II
Sa unang ligaw kayo'y magkasama, magkasabwat sa pambobola.
Walang sikreto kayong tinatago, O kaysarap ng samahang barkada.
nagkawatakan na sa kolehio, kanya-kanya na ang lakaran.
kahit minsanan na lang kung magkita, pagkaka-ibiga'y hindi nawala.
At kung saan na napadpad ang ilan,
sa dating iskwela'y meron' ding naiwan.
Meron' pa ngang mga ilang nawala na lang,
nakaka miss ang dating samahan.
III
Ilang taon din ang nakalipas, bawat isa sa ami'y tatay na.
nagsusumikap upang yumaman, at guminhawang kinabukasan.
Paminsan-minsan kami'y nagkikita, mga naiwan at natira.
At gaya nung araw namin sa iskwela, pag magkasama ay nagwawala.
Napakahirap malimutan, ang saya ng aming samahan.
Kahit lumipas na ang iilang taon, magkabarkada parin ngayon.
Magkaibigan, magkaibigan magkaibigan parin ngayon.
Magkaibigan, magkaibigan magkabarkada parin ngayon.
God, I miss you guys so much! Kelan kaya ulit tayo makukumpleto?
2 comments:
hi there! ok yung MNLF at yung Haly's and the Taly's mo ah? may bago akong natutunan. ;-)
salamat sa pagdalaw sa blog ko. pati na rin sa link. :)
hello po!
the MNLF term was coined by my very first housemates in college. while the HALY'S AND THE TALY'S term followed a year after siguro :) nung nag-graduate na yung original set of housemates. :)
thank you for dropping by. :)
Post a Comment